Strefa serwisowa
Uszkodzenia strefy serwisowej
Strefa serwisowa opisuje niewielką część przestrzeni dyskowej, która jest przeznaczona na przechowywanie modułów kodu i innych struktur danych, których funkcją jest zarządzanie działaniem dysku. Ta przestrzeń nie jest dostępna dla użytkownika. Przykłady takich funkcji obejmują kontrolę prędkości i zarządzanie tworzącymi się uszkodzeniami sektorów. Na nowoczesnym dysku twardym znajduje się zazwyczaj 50 – 100 modułów obszaru obsługi.
W przeciwieństwie do konwencjonalnego i dobrze rozumianego uniwersalnego charakteru magnetycznego przechowywania danych, architektura obszaru serwisowego różni się znacznie w zależności od producenta dysków twardych, a nawet znacznie między modelami tego samego producenta.
Uszkodzenia strefy serwisowej dysku obejmują uszkodzenie krytycznego modułu kodu w strefie serwisowej, co powoduje, że dysk twardy znajduje się w stanie, w którym:
- Nie można zainicjować
- Nie może dotyczyć zawartości sektora
- Nie można dokonać translacji adresów (między logicznym numerem sektora a fizyczną lokalizacją danych).
Manipulacja tymi modułami jest możliwa na wielu dyskach twardych i zazwyczaj można wyeliminować problem lub przynajmniej tymczasowo obejść problem, aby dokończyć odzyskiwanie danych.
Nie jest to procedura w która musi zostać wykonywana w komorze laminarnej, ale wymaga dostępu do dysku twardego na poziomie produkcji fabrycznej dysków w celu uzyskania dostępu do obszaru usług, które w przeciwnym razie będą niewidoczne dla użytkownika/administratora. Producenci dysków twardych nie wspierają firm zajmujących się odzyskiwaniem danych w zakresie szkoleń produktowych, więc proces określania struktury i funkcjonalności obszaru usług jest w całości oparty na inżynierii wstecznej (re-inżynierii), a więc jest obszarem wysoce wyspecjalizowanym.
